برده‌داری نوین؛ گزارشی تکان‌دهنده از وضعیت کارگران فیلیپینی در برزیل / «گاهی اوقات مجبور بودم غذای سگ بخورم»

به گزارش پایگاه خبری بااقتصاد به نقل از بی بی سی، برزیل دارای بیشترین تعداد کارگران خانگی است و حدود شش میلیون برزیلی توسط خانوارهای طبقه متوسط و قشر پولدار استخدام می‌شوند تا بتوانند امرار معاش کنند.

یکی از این کارگران به نام ماریا (اسم مستعار) از تجربیات خود برای کار در یکی از این خانه‌ها می‌گوید. او دو ماه پیش از فیلیپین برای یافتن کار به برزیل مهاجرت کرده است تا بتوانند به خانواده خود در فیلیپین کمک کند. ماریا توسط یه خانواده ثروتمند در همسایگی خود در شهر سائوپائولو استخدام شد تا در کارهای خانه به مادر آن خانواده کمک کند.

اما وظایف محوله به ماریا هیچوق تمام نمی‌شد. او به مادر خانه در بزرگ کردن بچه‌های مدرسه کمک می‌کرد و آپارتمان را تمیز می‌کرد، آپارتمانی که دارای اتاق غذاخوری بسیار بزرگ، اتاق نشیمن و چهار اتاق خواب که هر کدام دارای یک حمام بود. ماریا حتی مجبور بود که از سگ خانواده نیز مراقبت کند و شب‌ها بچه‌ها را بخواباند.

اما در کنار همه اینها مادر خانواده همیشه در خانه بود و کارهای ماریا را کاملاً رصد می‌کرد و به هر کاری که ماریا می‌کرد نظارت داشت. اگر مادر خانه حس می‌کرد کاری را درست انجام نداده است او را مجبور می‌کرد دوباره آن کار را انجام دهد. از شستن لیوان‌ها گرفته تا اتو کردن لباس‌ها. گاهی اوقات ماریا ساعت‌ها مجبور بود لباس‌ها را اتو کند.

مادر خانه حتی یک روز به ماریا مرخصی نمی‌داد، گاهی اوقات برای غذا خوردن وقت نداشت و زمانی هم که غذا دریافت می‌کرد برای سیر کردن او کافی نبود. ماریا همیشه به خانواده خود در روستاهای اطراف فیلیپین فکر می‌کرد، به مادرش و سه دخترش که دو نفر از اینها نیاز به داروهای خاص برای بیماری قبلی خود داشتند و همه آنها به پولی که ماریا قرار بود برای آنها بفرستد وابسته بودند. ماریا انتخاب دیگری نداشت، او باید کار می‌کرد …

ماریا فکر می‌کرد که با آمدن به برزیل می‌تواند رؤیاهایش را تحقق بخشد، فکر می‌کرد برزیل بسیار جای خوبی برای کار است، اما همیشه برای او سؤال بود که چرا با او بدرفتاری شده است.  

ماریا می‌گوید یک روز که از خواب بیدار می‌شود احساس گرسنگی شدیدی می‌کند اما کارهای طاقت‌فرسای همیشگی انتظار او را می‌کشیدند. چند ساعت بعد او چیزی برای خوردن پیدا کرد: در حالی که داشت غذای سگ خانه را آماده می‌کرد، نصف آن را برداشت و خودش خورد: «من راه دیگری برای زنده ماندن نداشتم».

بسیاری از مقامات می‌گویند که بسیاری از این کارگران در شرایطی نگه‌داری می‌شوند که می‌توان از آن به عنوان برده‌داری نوین یاد کرد.

تنها در سال ۲۰۱۳ بود که مجلس برزیل با تصویب قانونی به کارگران خانه حقوقی معادل سایر کارگران اعطا کرد: مانند ۸ ساعت کار در روز، حداکثر ۴۴ ساعت در هفته و نیز پرداخت اضافه‌کاری برای ساعت‌هایی که بیشتر از ۸ ساعت کار می‌کنند. اما همچنان عده‌ی زیادی هستند که کارگران را به صورت غیررسمی استخدام می‌کنند تا از قانون در امان بمانند.

ماریا می‌گوید این قوانین باعث شد که او از فیلیپین به برزیل بیاید. ماریا در شهرهای دوبی و هنگ‌کنگ نیز کار کرده بود و برای ایجاد شرایط بهتر کاری به برزیل سفر کرده بود و فکر نمی‌کرد که در برزیل با چنین سرنوشتی مواجه شود.

بسیار کم پیش می‌آمد که ماریا تنها در خانه کار کند اما یک روز که اعضای خانواده همگی با هم بیرون رفتند، وقتی که ماریا خواست در را چک کند دید که آنها در را قفل کرده‌اند.

ماریا دیگر قادر به تحمل این شرایط نبود و تصمیم گرفت که فرار کند. به همین دلیل یک روز صبح زودتر از همه از خواب بیدار شد و دید که در قفل نیست و همراه با چمدان خود از خانه فرار کرد و این شانس را داشت که نگهبانان آپارتمان او را ندیدند.

حدود میلیون‌ها فیلیپینی در خارج از کشور کار می‌کنند و عمدتاً در کشورهای همسایه و نیز کشورهای نفت‌خیز خاورمیانه به کار مشغول می‌شوند، تا بتوانند خانواده‌های خود را حمایت کنند. اما گزارشات زیادی مبنی بر رفتارهای نامناسب کارفرمایان علیه آنها مشاهده شده است.

سه نفر دیگر که شرایطی مانند ماریا داشتند از شرایط بسیار بد اوضاع کاری خود گفتند و آنها نیز سال گذشته مجبور بودند که محل کار خود را ترک کنند.

این سه نفر که توانستند فرار کنند مدیون «پدر پائولو پاریزی» هستند که یک سازمان غیر دولتی به نام «میسائو ماز» را در سائوپائولو اداره می‌کند.

طبق آمارها از اواخر سال ۲۰۱۲ تاکنون حدود ۲۵۰ فیلیپینی به عنوان کارگران خانه در برزیل استخدام شده‌اند و بیشتر آنها از شراییط بسیار بد کاری سخن می‌گویند. اکنون دادستان عمومی برزیل اقدام به دادخواهی کارگران علیه خانوارها و نهادهایی کرده که با کارگران بدرفتاری می‌کنند.