بازار کامودیتی‌ها رفته‌رفته به نوسانات پایان سال میلادی که معمولا روزهای داغ معاملاتی در این حوزه است، نزدیک می‌شوند. از طرفی شرکت‌های مصرف‌کننده مواد خام در حال تکمیل موجودی انبارهای خود هستند تا در ایام تعطیل مشکل تامین مواد اولیه خود را نداشته باشند.
چین بزرگ‌ترین مصرف‌کننده کامودیتی‌ها در تمامی حوزه‌های معدنی و فلزات است و مواد خام خود را اغلب از کشورهایی نظیر استرالیا، برزیل و آفریقای‌جنوبی تامین می‌کند؛ زمانی که دنیا به تعطیلات یک هفته‌ای سال نو می‌رود، تامین مواد اولیه در آن زمان که چین در دوران کاری خود قرار دارد و تنها ۳ روز تعطیل است، دچار مشکل می‌شود و شرکت‌های چینی را دچار هیجان خرید پیش از تعطیلات می‌کند.
با اینکه بازار فیزیکی کالایی در ماه‌های منتهی به پایان سال داغ است، اما بازار آتی کامودیتی‌ها کاملا محتاطانه حرکت می‌کند و جهت‌گیری خاصی ندارد؛ دلیل روشن است که تحلیلگران بازار نسبت به سیاست‌های مالیاتی ترامپ، رشد نرخ بهره فدرال رزرو و تغییر و تحولات آن، شاخص دلار و سایر عوامل کلیدی سال ۲۰۱۸ بیم دارند؛ بنابراین، به‌رغم تقویت قیمت مواد معدنی و فلزات در چند روز گذشته همچنان جهت‌گیری خاصی در بازارهای آتی مشاهده نمی‌شود.
سال ۲۰۱۷ با خوش‌بینی سیاست‌های انبساطی ترامپ و سیاست کنترل عرضه از سوی چین آغاز شد و ادامه یافت. رشد قیمت فولاد به عنوان نمونه همگی ناشی از فشار به واحدهای تولیدکننده به منظور کنترل آلودگی بود؛ اما هیچ‌کس تخمین درستی ندارد که کاهش تولیدات چین در چه قیمت‌هایی متعادل خواهد شد. گمانه‌زنی‌های بسیاری از جانب تعداد زیادی از کارشناسان به چشم می‌خورد، اما همگی دو‌پهلو بوده و مانند سال گذشته کفه ترازو به سمت تحلیلگران خوش‌بین سنگینی نمی‌کند.
در مورد فرآورده‌های نفتی و محصولات پتروشیمی که وابستگی قابل توجهی به بهای نفت به عنوان ماده اولیه و انرژی اصلی برای تولید دارند، رشد قیمت نفت خبر خوبی است، اما متوسط هزینه تولید نفت شیل آمریکا در محدوده ۶۰ دلار است و با تکنولوژی‌های جدید کاهش نیز می‌یابد؛ بنابراین، نفت بالای ۶۰ دلار موجب افزایش تولیدات آمریکا شده و مانع پرواز قیمت نفت و سایر محصولات پتروشیمی می‌شود. درصورتی که چالش‌های منطقه‌ای و سیاسی خاصی اتفاق نیفتد، نمی‌توان اعدادی بالای ۶۵ دلار را برای متوسط قیمت نفت در سال ۲۰۱۸ متصور بود.
دیدگاهتان را بنویسید