غلامرضا سلامی، رئیس انجمن حسابداران ایران درباره واگذاری شرکتهای بیمهای به خبرنگار «سهامدار» میگوید: «پیش از واگذاری شرکتها در بازار بورس باید الزامات تعیینشده در اصل ۴۴ قانون اساسی اجرا شود. اصل ۴۴ قانون اساسی در جریان واگذاری شرکتهای بیمه آنها را ملزم به شفافسازی حسابها، ذخایر فنی، بدهیها، خسارات معوق و تعهدات میکند. شرکتها برای حضور در بازار بورس باید نسبت به شفافسازی این اطلاعات اقدام کنند درنتیجه دیگر نمیتوان آنها را متهم به عدم شفافیت کرد.»
سلامی میافزاید: «مباحث مالی این شرکتها بهاندازهای مهم است که در جریان واگذاری یکبند در رابطه با الزامات بخش مالی دیدهشده است. برای مثال شرکتهای بیمه قبل از واگذاری ملزم هستند که تجدید ارزیابی داراییهای شرکت به قیمت جاری را بر اساس نظرات کارشناس رسمی تعیین تکلیف کنند. تعیین تعهدات و مطالبات اتکایی شرکتهای بیمه مورد دیگری است که باید در زمان واگذاری آن را مشخص کرد. همچنین تعیین آثار اجرای استاندارد ۲۸ حسابرسی در شرکتهای بیمه. مطلوب کردن ترکیب پرتفوی بیمهای شرکتهای بیمه الزامات دیگری است که پیش از واگذاری باید مشخصشده باشند.»
رئیس انجمن حسابداری ایران ادامه میدهد: «شرکتهای بیمهای سالهاست که در جریان خصوصیسازی قرار گرفتهاند؛ متاسفانه بخشی از سهام شرکتها در برههای از زمان واگذار و بخش دیگری همچنان در اختیار دولت باقی ماند، به نظر بنده باید تمام ۱۰۰ درصد سهام شرکتها بهصورت یکباره در بازار بورس واگذار میشد.»
وی تصریح میکند: «اگر به دنبال خصوصیسازی هستیم، نمیتوان پروژه را نیمهکاره انجام داد. در حال حاضر بخش عمدهای از جریان خصوصیسازی شرکتهای دولتی نیمهتمام مانده است. تا زمانی که فرآیند خصوصیسازی این شرکتها تکمیل نشود، نمیتوان گفت که شرکتهای دولتی خصوصیسازی شدهاند.»
وی میافزاید: «خصوصیسازیهای فعلی هیچ اثربخشی خاصی ندارد. اصولا شرکتهای خصوصی بهصورت طبیعی رقابت را در بازار بیشتر میکند و رقابت بالا موجب میشود که شرکتهای مناسب رشد کرده و شرکتهای ناتوان در شرکتهای بزرگ ادغام میشوند. این موضوع طبیعت اقتصاد آزاد است. در کشورهای بزرگ چند شرکت بیمهای بزرگ فعالیت میکند و مابقی شرکتها در این شرکتها ادغام میشوند. شرکتهای بسیار کوچک بهمنظور خاص و برای فعالیتهای خاص تاسیس میشوند.»
سلامی با اشاره به اینکه بزرگ شدن شرکتهای بیمهای نیاز اصلی اقتصاد کشور است، میگوید: بزرگ شدن شرکتهای بیمهای در کشور یک الزام به شمار میرود. برای حضور در فعالیتهای بینالمللی، شرکتهای بیمهای ملزم به بزرگ شدن هستند. بزرگ شدن این شرکتها میتواند به کمک سایر صنایع کشور هم بیاید. برای مثال در بسیاری از قراردادهای مهم صنعت نفت کشور جای خالی یک شرکت بیمهای معتبر داخلی دیده میشود. شرکتهای بیمهای خصوصی و بزرگ میتواند در صنعت نفت کشور هم تاثیرگذار باشد. در بسیاری از قراردادهای نفتی کشور بهناچار دست به دامان شرکتهای خارجی و بیمه اتکایی میشویم درحالیکه صنعت بیمه کشور میتواند این خلأ را پر کند.
وی ادامه میدهد: «نیاز امروز اقتصاد کشور چند شرکت بیمهای بزرگ است که حداقل بتوانند در سطح منطقهای فعالیت کنند. باید اینقدر صنعت بیمه و شرکتهای آن بزرگ باشند که بتوانیم در قراردادهای صنعت نفت و غیره به آنها اتکا کنیم.»
این کارشناس کشورمان تاکید میکند: «تمام مدت شرکتهای بیمه به عدم شفافیت متهم میشوند. بزرگ شدن شرکتهای بیمه میتواند به شفافسازی این صنعت کمک کند. شرکتهای بیمه ناچار هستند برای بقا در بازارهای بینالمللی حضور داشته باشند. شرکتهای غیر شفاف هیچ جایگاهی در بازارهای بینالمللی ندارند. شفافیت یک اصل در بزرگ شدن شرکتها و رقابتهای بینالمللی است. به همین دلیل میتوان گفت شرکتهای بیمه چارهای جز واگذاری و حضور در بازار بورس ندارند.»
دیدگاهتان را بنویسید