به گزارش پایگاه خبری با اقتصاد، روستای ابیانه را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمره استثنایی ترین روستاهای ایران به شمار آورد ابیانه نقطه ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است.
زبان مردم ابیانه فارسی با لهجه خاص ابیانه‌‌ای است که با لهجه‌‌های آشنا در مناطق دیگر تفاوت اساسی دارد. لباس سنتی آنها، همچنان میان آنها رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می‌‌دهند. مردان شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و زن‌ها از پیراهن بلندی از پارچه‌‌های گلدار و رنگارنگ استفاده می‌نمایند. علاوه بر این، زن‌های ابیانه معمولا چارقدهای سفیدرنگی بر سر دارند.
خانه ها در ابیانه تماما بر روی دامنه ای در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی که پشت بام مسطح خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی سازد. در نتیجه، روستای ابیانه در وهله اول روستایی چند طبقه به نظر می آید که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می توان مشاهده کرد.
روستای ابیانه دارای دو زیارتگاه است. یکی مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی در جنوب روستا که به گفته اهالی، فرزندان امام موسی کاظم بوده‌اند و زیارتگاه دیگر ابیانه قدمگاه نامیده می‌شود. از جمله جاها و اماکن دیدنی دیگر ابیانه آنوبانینی می‌تواند از خانه غلام نادرشاه و خانه نایب حسین کاشی نام ببرد.
منبع: میزان
دیدگاهتان را بنویسید